Fræðsla - nokkur atriði sem gott er að kunna skil á

Hvað er þetta forecheck sem ég heyri þjálfarana og leikmennina tala stundum um spurði einn félagi mig um daginn. Það var til þess að ég ákvað að skrifa nokkrar línur til þess að reyna að varpa á það og nokkur önnur atriði ljósi.

Eitt helsta leikatriði þegar lið leika varnarleik er pressa eða á ensku (checking) í þessu felst tilraun til þess að taka pökkinn af andstæðingnum eða pressa hann út úr spilinu. Hér á íslandi nota leikmenn og þeir sem eru í kringum leikinn ensku orðin því að það vantar góð íslensk orð fyrir þessa taktík. Þannig er talað um forechecking þegar leikmenn pressa andstæðingana frammi eða inni í varnarsvæði andstæðingana, og svo tala menn um backchecking þegar andstæðingurinn er með pökkinn á leið inn í varnarsvæði leikmanna og sóknarmennirnir pressa á þá aftanfrá.  Svo er líka talað um kylfu pressu en á ensku eru til 3 hugtök sem við sameinum í þetta eina þ.e. (stick checking, sweep checking, og poke checking).  

Svo eru það ákeyrslurnar (Body checking) Ein af megin reglum í hokkí er að leikmaður sá sem er að leika pekkinum er það sem kallað er „Fair Game“ það þýðir að andstæðingar hans mega keyra á hann en að sjálfsögðu verða þær tæklingar að vera löglegar og skýrar reglur eru um hvað má og hvað ekki. Það má ekki stinga út olnboganum eða beita fyrir sig kylfunni svo eitthvað sé nefnt.
Einnig er mikilvægt að vita að leikmaður telst enn vera með pökkinn þar til að samherji eða andstæðingur hefur tekið við honum, þannig getur leikmaður ekki komið sér úr tæklinga hættu bara með því að losa sig við pokkinn einhvernvegin, hann telst enn vera með hann þar til annar leikmaður leikur honum. 
Út af þessari reglu eru ákeyrslur í hokkí oft ansi gasalegar.  Mönnum rennur oft smávegis í skap við þessar ákeyrslur og sumir eru með styttri þráð en aðrir.

Lið sem hefur lennt undir í leik reynir stundum að ná yfirhöndinni með því að taka út úr leiknum markmann sinn og setja inn auka leikman til þess að reyna að ná yfirhöndinni og freista þess að jafna leikinn. Slíkt getur verið mjög hættulegt því ef að liðið sem leikur með einum færri útileikmönnum á auðvellt með að skora á tómt markið ef það nær valdi á pekkinum.

Biðdómur er þegar leikmaður þess liðs sem ekki hefur pökkinn á sínu valdi brýtur af sér. Þá liftir dómari leiksins hægri hendi til merkis um að það sé komin dómur en hann leyfir leiknum að halda áfram þar til að liðið sem hefur brotið af sér nær pekkinum. Þetta er gert til þess að leikmenn geti ekki stöðvað leikinn sér í hag með því að brjóta af sér. Þegar biðdómur er komin á má iðulega sjá undir iljarnar á markmanninum þar sem hann skautar á fullri ferð út af, og þannig kemur liðið einum auka manni í sóknina. Þetta getur liðið gert því um leið og þeir brotlegu ná valdi á pekkinum stöðvar dómarinn leikinn. Þannig getur brotlega liðið ekki skorað þegar biðdómur er í gangi.

Eins og í mörgum öðrum hópíþróttum er baráttan oft um yfirráðin á miðjunni eða í hlutlausa svæðinu eins og við hokkímenn köllum það, en hlutlausa svæðið er miðjusvæðið á milli bláu rangstöðulínanna.  Þarna hefjast bæði sóknaraðgerðir þegar menn reyna að komast inn í varnarsvæði andstæðinganna og með sama hætti hefjast þarna varnaraðgerðir þegar liðið reynir að verja bláu línuna sína og hindra það að liðið í sókn komist inn fyrir línuna. Þannig reyna varnarmennirnir að stýra eða pressa andstæðingana út í kantinn þar sem að hættan af þeim er minni.

Meira síðar…

 

VG